Οι βροχές

Βλέπεις κάτι και θυμάσαι. . .

Μια φωτογραφία, ένα γραμμένο κομμάτι χαρτί με σκέψεις σου, μια λέξη, ένα ρούχο. . .

κι όλα σε φέρνουν στην ίδια κατάσταση. . . σ' αυτή την άθλια κατάσταση που καλείσαι ν' αμφισβητήσεις την κάθε στιγμή, την κάθε λέξη, την κάθε πράξη!

Ίσως όλα αυτά να είναι το μέσο να επιτευχθεί ο συνειρμός, κι από κει η ανάμνηση κι ο πόνος και ο σπαραγμός. . . ίσως αυτή η μπλούζα που ακόμα κρατώ και με την οποία κάποτε σ' αγκάλιασα να 'ναι ο τρόπος να σε νοσταλγώ όταν οι αρνητικές σκέψεις μου το απαγορεύουν, ίσως αυτή η μπλούζα να 'ναι αυτή που με έκανε να ονειρευτώ και να φανταστώ πράγματα που δεν υπήρχαν. . . ίσως η αγάπη να 'ναι αυτή η μπλούζα. . . η κάθε μπλούζα. . .ίσως η αγάπη να 'ναι το κάθε μέσο που με οδηγεί στη θύμηση σου. . .ίσως να είναι και η αξιολύπητη ανάγκη μου να νιώσω. . .αλλά ποιός ξέρει ; Πως μπορείς να ορίσεις κάτι που δεν απαντά σε νούμερα και εμείς οι άνθρωποι τόσο φτωχοί και άμυαλοι και επιφανειακοί. . .προσπαθούμε όλα να τα μετρήσουμε με τα νούμερα. . .και τι σημασία έχουν τα νούμερα ; Όταν δε μπορώ πια να συγκρατήσω τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα που είμαι μακριά σου;

Πόσο φτωχοί είμαστε και πόσο μόνοι θα καταλήξουμε;

Συγχώρα με, ξέφυγα πάλι. . .

Συγχώρα με, καληνύχτα!!!

Υ.Γ : Συνοδεύστε το με   http://www.youtube.com/watch?v=XHIjaueMxLc