Διάφορα

Είναι κρίμα φεύγοντας να αφήνεις μισάνοιχτη την πόρτα και γυρνώντας να τη βρίσκεις μισόκλειστη.

Και τότε αντίκρισα το άλλο πρόσωπο της αγάπης.

Εκείνο που δε σέβεται, δε πονά, που δε νοιάζεται.

Το πρόσωπο που εύκολα προσπερνά. . .

Κι όταν το είδα κατάλαβα,

Πως από τις δύο όψεις του νομίσματος.

Εγώ διάλεξα εκείνη που είχε

Ακουμπήσει ήδη στον πάτο.

Τα λόγια που μου ‘ρχονται και δε μπορώ να στα πω, τα κλειδώνω στο χαρτί. Να μη χαθούν, μήπως κι επιστρέψεις κάποτε. . .να στα χαρίσω, σα να στα χρωστάω!

Ίσως αγάπη να είναι η ανικανότητα του καθένα μας να την προσδιορίσει! Η απροσδιοριστία της είναι ο ορισμός της και η αοριστία της ο προσδιορισμός της.

Όποιος αγαπά, συγχωρεί.

Μα και όποιος αγαπά. . .δεν πληγώνει!!

Άθελα σου έχεις γίνει καταχραστής των αισθημάτων μου.

Μερικές φορές ένα άγγιγμα έχει να πει περισσότερα, από χίλιες κουβέντες. Στα λόγια, δημιούργημα του ανθρώπου, καθώς είναι, το ψέμα βρίσκεται άφθονο! Στα μάτια, στην αφή δε μπορούν να ειπωθούν ψέματα.

Άγγιξε με, κοίταξε με κι έπειτα μην πεις τίποτα. . .ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ!!!

Το καλό μας ωθεί προς το κακό, όταν μας απογοητεύει.

Σε αγαπάω με κάθε τρόπο και σε κάθε μέτρο που γνωρίζω.

Η ελευθερία δε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια. Γιατί τι άλλο είναι οι λέξεις παρά σκλαβωμένα θύματα των συναισθημάτων;

Φοβάμαι μήπως ένα τραγούδι έχει να πει παραπάνω από την ζωή μου.

Ένας άνθρωπος που δεν επιδέχεται βελτιώσεις, δεν είναι τέλειος...είναι τελειωμένος!

Κάποτε σε περιέγραφαν θαυμαστικά...

Κάποτε σωρεία ερωτηματικών...

Τώρα αποσιωπητικά

Και απέραντη σιωπή...

Τα χελιδόνια ξεκίνησαν και φέτος τη φυγή τους...

Τώρα συνειδητοποίησα ότι ούτε φέτος γύρισες!

Όσο εσύ περιμένεις να σου χαρίσει κάτι η ζωή..κάποιος άλλος το αρπάζει!

Εσύ μίλησες για τέλος, εγώ το έβαλα.

Όλες τις αλήθειες μου στα πόδια σου καίω να ζεσταθείς από το ψέμα του κόσμου.

Είναι τόσα πράγματα λάθος βαλμένα στη ζωή μου και επίσης τόσα λάθη βαλμένα στη ζωή μου, που δε βρίσκω πλέον τα σωστά.

Νοτισμένα και γνωστά χώματα, αυτά που περπάτησα σήμερα.

Εσύ κι εγώ είμαστε πια στεγνοί και άγνωστοι.

Δε κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου, είμαι πίσω από τη μύτη σου, εσύ απλώς δε μπορείς να δεις πέρα από αυτήν...

Δεν υπάρχει πιο φθηνή διαδικασία, από αυτή της ανάγνωσης των αποτελεσμάτων του πόνου του κάποτε ερωτευμένου μας εαυτού...

Χλευασμός

Αϋπνία ... άπνοια

Κι όσο εύκολα και γρήγορα κι αν κυλούν οι ημέρες,

Πάντα έπονται οι νύχτες, οι δύσκολες, οι ατελείωτες, οι μοναχικές.

Κι αντί να βυθίζομαι στον κόσμο των ονείρων, η αϋπνία πλάι στην

Άπνοια με κατατρώει μέχρι τις πρώτες

Αχτίδες του ήλιου.

Μεγάλος γιατρός ο χρόνος, μα μεγαλύτερος ο ύπνος,

Ο μικρός θάνατος.

Κι αν φύγω, τι θα έχω να θυμάμαι; Αν όχι τις διαολεμένες ώρες σκέψης σου...

Ντύσε κι απόψε τα όνειρα μου με το άρωμα σου,

Να έχω τη σιγουριά να κοιμηθώ κι απόψε σα

Να ήμουν στην αγκαλιά σου...

Ανούσια και εκκωφαντική

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που με κυριεύει ο φόβος,

Αν και βρίσκεται πάντα στη ζωή μου

Εγώ εδώ μιλάω, για έναν αλλιώτικο φόβο,

Πέραν εξωπραγματικών και φυσικών

Αυτός που πηγάζει από μέσα μας και

Μέσα μας καταλήγει, σα να κάνει

Κύκλο και στο κέντρο του

Βρίσκεται η καρδιά χιλιοπερικυκλωμένη,

Από κουκίδες πόνου, ελπίδας, θυμού

Αυτός ο φόβος προκαλείται από μας

Τους ίδιους για να μας κρατάει ζωντανούς

Και μόνο τότε πεθαίνει,

Στην τελευταία μας ανάσα.

Μόνο και μόνο για να μας διδάξει

Πόσο ανούσια ήταν η παρουσία του

Ανούσια και εκκωφαντική!
για ένα δευτερόλεπτο μονάχα...

Άμμος

Ο χρόνος κι ο άνεμος τα έσβησαν όλα. . .

Ο χρόνος χάθηκε σαν την άμμο σε μια κλεψύδρα που πέφτει, κι ο άνεμος τα πήρε σαν τις λέξεις που γράφονται στη παραλία και χάνονται με το κύμα.

Πρέπει κάποιος να βρεθεί.

Κάποιος να βρεθεί ν  ‘αναποδογυρίσει τη κλεψύδρα, να ξαναγράψει στην άμμο.

Τρέξε να βρεις τη κοπέλα πριν χαθεί. . .

Βάλε στην κλεψύδρα χρόνο, να προλάβει να ζήσει ότι δεν έζησε.

Ζωγράφισε στην άμμο ένα λουλούδι και χάρισε της το. . .

Και χάρισε της ζωή

Για να γεννηθείς μαζί της ξανά.