Αλήθεια;
Κατάφερε ποτέ κανείς να αγγίξει την φωτιά;
Πρόλαβε κάποιος να την αγγίξει πριν εκείνη κάψει το δέρμα του;
Μπορεί κάποιος να περιγράψει την υφή της;
Στη θέα της, τα μάτια δακρύζουν.
Είναι κάποιο αρχέγονο ένστικτο που μας τραβά τόσο κοντά της;
Γιατί ότι λατρεύουμε το συνδυάζουμε μαζί της;
από Το Θεό ως το αγαπημένο μας πρόσωπο;
Μιλάμε για εκείνη,
την χρησιμοποιούμε στα λόγια μας για να δώσουμε έμφαση στα αισθήματα.
Αισθήματα που αν ήταν όσα πιστεύαμε
δεν θα χρειαζόταν να τα πούμε.
Θαρρώ πως όπως και στην ευτυχία,
έτσι και στον έρωτα
δεν χρειάζονται λόγια!
Στην δυστυχία και στα χλιαρά συναισθήματα είναι
που πασχίζουμε τόσο να
δώσουμε εξηγήσεις και να
κάνουμε εξομολογήσεις!
Μα, πες μου εσύ για την φωτιά.
Γιατί σου μοιάζει τόσο;
Να σε φοβάμαι και άλλο τόσο να σε θέλω κοντά.
Να είσαι πάντα άπιαστος και
ακόμα πιο πάντα
επιθυμητός!
Πες μου εσύ, μήπως γνωρίζεις κάτι παραπάνω;
