Κουκίδες

Και αν θελήσω να δώσω άλλη ερμηνεία στην γνωστή φράση "η ζωή είναι κύκλος" ;
Για εμένα ο κύκλος είναι η ζωή μου, με άπειρες κουκίδες ... με πρώτη, από όπου και να ξεκινήσω το "Εγώ μου".
Οι λίγες κοντινές κουκίδες είναι οι κοντινοί μου άνθρωποι. άνθρωποι που βρίσκονται πάντοτε δίπλα μου και άλλοι που μετατέθηκαν για να έρθουν κοντά μου και τόσοι άλλοι να φύγουν μακριά.
Και εσύ μια κουκίδα είσαι στην ζωή μου... απέναντι. Εκεί ξεκίνησες. Την ώρα που εσύ έπαιζες με τις αχτίδες του ήλιου πάνω στο ρολόι σου ... υπενθυμίζοντας στον χρόνο πως τον θεωρείς μονάχα ένα παιχνίδι, μου τράβηξες την προσοχή!
Πάτησα πάνω σε κουκίδες, άλλες τις προσπέρασα την ώρα που κοιτούσαν αλλού, για να σε φτάσω και από απέναντι να βρεθώ κοντά σου. Ήταν δύσκολο ταξίδι ... με μια ταχύτητα στα ύψη ... και η αλήθεια είναι πως σε παραξένεψε η ανησυχία στις προηγούμενες κουκίδες και σταμάτησες.
Σα να με περίμενες... Μα δεν έκανες βήμα προς τα εμένα. Συνέχισες έπειτα ακάθεκτος με το ίδιο βήμα σου, που δεν αλλάζει, ο κόσμος να χαλάσει... Κι εγώ από μακριά ακόμα προσπαθούσα να σε φτάσω, να σε αγγίξω.
Μα κουράστηκα.
Και δεν μπορούσα άλλο να προσπερνώ κουκίδες...
Όταν σταμάτησε πια το ταξίδι, βρήκα κάποιες κουκίδες να με ακολουθούν και άλλες να μένουν μακριά. Κι είδα λίγες νέες να με συντροφεύουν τρυφερά.
Ίσως έπρεπε να το παλέψω παραπάνω... αλλά ήσουν από την αρχή πολύ μακριά.
Και όταν άκουσα, πως κι εσύ κυνηγούσες μια κουκίδα που κάποτε είδες φωτισμένη από την αντανάκλαση του ήλιου και προχωρούσε μακριά σου, κατάλαβα! Πως εκτός από το πόση ενέργεια ξοδεύουμε σε μία κατεύθυνση, σημαντικό ρόλο παίζει και η κατεύθυνση.
Πάντως ένα είναι σίγουρο... η διαδρομή μας, του ενός προς τον άλλον έκανε τον κύκλο ολόκληρο.
Κι αισθάνομαι πως είμαι εκεί που ήσουν κάποτε εσύ και έπαιζες με τις αχτίδες του ήλιου.
Αλήθεια, εσύ γιατί σταμάτησες;