Βροχές 2

Χθες το βράδυ έβρεχε, όλα ήταν μούσκεμα. . .οι δρόμοι, τα αμάξια, οι σκεπές των σπιτιών, οι ομπρέλες των λίγων ανθρώπων που είδα να προχωρούν. . . προχωρούσα χωρίς σκέπασμα, για να νιώσω τις ψιχάλες πάνω μου, να νιώσω τις σταγόνες να βρέχουν το πρόσωπο, τα μαλλιά και τα ρούχα μου όπως τότε. Ήταν μια πράξη απελπισίας για να σε νιώσω άγγελέ μου. Σήμερα το πρωί ξύπνησα και όλα ήταν στεγνά, τα ρούχα, τα μαλλιά μου ακόμη και έξω, όλα στεγνά !!! κι αναρωτιέμαι αν ήμουν κι εγώ για σένα μια μπόρα, που έβρεξα το κορμί σου, αλλά είχα στεγνώσει πριν καν ξυπνήσεις το επόμενο πρωί. Αντικρίζω τον ήλιο και ξέρω πια πως έχει ξημερώσει, τον μισώ γιατί ξέρω πως ξημερώνει ακόμα μια μέρα μακριά σου κι εύλογα αναρωτιέμαι. . .Αν χθες βράχηκα και σήμερα είμαι στεγνή, όταν βγαίνει ο ήλιος, όλα χάνονται;;;

Συγχώρα με, ξέφυγα πάλι,

Συγχώρα με, καλημέρα!!