Αϋπνία ... άπνοια

Κι όσο εύκολα και γρήγορα κι αν κυλούν οι ημέρες,

Πάντα έπονται οι νύχτες, οι δύσκολες, οι ατελείωτες, οι μοναχικές.

Κι αντί να βυθίζομαι στον κόσμο των ονείρων, η αϋπνία πλάι στην

Άπνοια με κατατρώει μέχρι τις πρώτες

Αχτίδες του ήλιου.

Μεγάλος γιατρός ο χρόνος, μα μεγαλύτερος ο ύπνος,

Ο μικρός θάνατος.

Κι αν φύγω, τι θα έχω να θυμάμαι; Αν όχι τις διαολεμένες ώρες σκέψης σου...

Ντύσε κι απόψε τα όνειρα μου με το άρωμα σου,

Να έχω τη σιγουριά να κοιμηθώ κι απόψε σα

Να ήμουν στην αγκαλιά σου...