Βλέπεις
κάτι και θυμάσαι. . .
Μια
φωτογραφία, ένα γραμμένο κομμάτι χαρτί με σκέψεις σου, μια λέξη, ένα ρούχο. . .
κι όλα
σε φέρνουν στην ίδια κατάσταση. . . σ' αυτή την άθλια κατάσταση που καλείσαι ν'
αμφισβητήσεις την κάθε στιγμή, την κάθε λέξη, την κάθε πράξη!
Ίσως
όλα αυτά να είναι το μέσο να επιτευχθεί ο συνειρμός, κι από κει η ανάμνηση κι ο
πόνος και ο σπαραγμός. . . ίσως αυτή η μπλούζα που ακόμα κρατώ και με την οποία
κάποτε σ' αγκάλιασα να 'ναι ο τρόπος να σε νοσταλγώ όταν οι αρνητικές σκέψεις
μου το απαγορεύουν, ίσως αυτή η μπλούζα να 'ναι αυτή που με έκανε να ονειρευτώ
και να φανταστώ πράγματα που δεν υπήρχαν. . . ίσως η αγάπη να 'ναι αυτή η
μπλούζα. . . η κάθε μπλούζα. . .ίσως η αγάπη να 'ναι το κάθε μέσο που με οδηγεί
στη θύμηση σου. . .ίσως να είναι και η αξιολύπητη ανάγκη μου να νιώσω. . .αλλά
ποιός ξέρει ; Πως μπορείς να ορίσεις κάτι που δεν απαντά σε νούμερα και εμείς
οι άνθρωποι τόσο φτωχοί και άμυαλοι και επιφανειακοί. . .προσπαθούμε όλα να τα
μετρήσουμε με τα νούμερα. . .και τι σημασία έχουν τα νούμερα ; Όταν δε μπορώ
πια να συγκρατήσω τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα που είμαι μακριά σου;
Πόσο
φτωχοί είμαστε και πόσο μόνοι θα καταλήξουμε;
Συγχώρα
με, ξέφυγα πάλι. . .
Συγχώρα
με, καληνύχτα!!!
Υ.Γ : Συνοδεύστε το με http://www.youtube.com/watch?v=XHIjaueMxLc
